Cele:

• rozwijanie kreatywności;
• kształtowanie inteligencji wielorakich;
• rozwijanie motoryki małej;
• rozwijanie talentów; stymulowanie sensoryczne;
• integracja.

Czas trwania:

• od 1 do 2 godzin

Grupa wiekowa:

• od 8. roku życia

Materiały:

• według pomysłu uczestników zabawy

Aranżacja i przebieg

Dzieci spędzają bardzo dużo czasu grając w gry. Świat wirtualny pochłania je na wiele godzin dziennie. Często grają samotnie lub z przypadkowymi graczami w sieci, narażając się na różne czasem niemile zachowania i odżywki. Dlatego też koordynator, korzystając z doświadczeń młodych osób, zachęca dzieci do przeniesienia gry wirtualnej – w realną, a dla starszych uczestników, do wykreowania własnej gry. Zabawa do zrealizowania na kilku etapach.

I etap Pomysł

Koordynator zachęca dzieci, by zastanowiły się, jaką grę mogą przenieść do realnego świata w taki sposób, by stworzyć makietę tej gry, jej elementy, zasady i przebieg. Wyznacza czas na zebranie potrzebnych materiałów do jej realnego stworzenia. Przykładowo, jeżeli gra jest wersją policjantów i złodziei, można zaaranżować grę w przestrzeni, w której znajduje się grupa. Gdy gra dotyczy projektowania, uczestnicy mogą wykorzystać klocki do tworzenia postaci, budynków czy labiryntów. W sytuacji, gdy gra dotyczy wyścigów, uczestnicy mogą wykonać plansze z drogami do wyścigów oraz z pudełek po zapałkach lub z guzików stworzyć miniaturowe auta. Gdy gra polega na skonstruowaniu statków i urządzeniu bitwy, dzieci mogą stworzyć papierowe statki, samoloty, kreując rozrywkę w realnym świecie. Ważne na tym etapie jest uświadomienie dzieciom, że gra wirtualna zawsze powstaje w wyniku realnego doświadczenia, dlatego też można dokonać transformacji wersji wirtualnej w realną.

II etap Wykonanie

Po zaplanowaniu gry, zgodnie z projektem następuje faza stworzenia gry w rzeczywistości. Zadaniem uczestników jest znalezienie lub zatroszczenie się o potrzebne materiały do wykonania gry, następnie jej wykonanie.

III etap Rozgrywka

Zadaniem dzieci jest realna zabawa.

IV etap Podsumowanie

Koordynator podkreśla wartość realnego współdziałania, wyraża podziw dla kreatywności, pasji i radości, jaka emanowała z uczestników podczas tworzenia własnych gier. Wskazuje, iż wzrosły kompetencje społeczno-emocjonalne uczestników, nauczyli się komunikacji, współdziałania.

Zakończenie

Na koniec zabawy koordynator dziękuję grupie za udział, wzmacniając każdego z osobna oraz grupę, koncentrując się na zasobach dzieci. Podkreśla ich zalety i używa w swoich wypowiedziach słowa SUKCES, tak, by każdy z uczestników, dzięki werbalnym komunikatom opiekuna wzmocnił poczucie własnej wartości, dostrzegł w sobie potencjał, poczuł, że jest wyjątkowy, nie tylko w wirtualnej rzeczywistości, lecz przede wszystkim w realnym świecie.

źródło: A. Kozdroń, Nowe scenariusze zajęć dla nauczycieli pedagogów i rodziców…, 2019