Z punktu widzenia sukcesu opowieści bardzo ważne jest to, żeby dopasować ją do publiczności. Nie jest zaskoczeniem, że historia, która przypadnie do gustu grupie dwudziestolatków po kilku piwach nie spodoba się rekruterowi podczas rozmowy kwalifikacyjnej, klientowi podczas spotkania biznesowego, czy ultrakonserwatywnym teściom przy rodzinnym obiedzie. Musimy zatem stwierdzić, kto będzie nas słuchać i z tej perspektywy odpowiednio zmodyfikować naszą opowieść. Większość pracy można wykonać z wyprzedzeniem, a przed występem nanieść tylko drobne korekty.

Analiza specyfiki publiczności powinna uwzględniać następujące czynniki:

1. Demografię. Sposób przedstawiania opowieści często zależy od tego, komu się ją opowiada i jakie relacje łączą nas z tymi ludźmi. Słuchacze zwykle czują się swobodniej, kiedy wydźwięk opowieści wpisuje się w ogólną atmosferę spotkania. Na przykład podczas prezentacji biznesowej lepiej unikać określeń slangowych i zbyt licznych odwołań do popkultury, a podczas pierwszej randki nie należy opisywać monotonnych czynności z pracy.
2. Otoczenie. Publiczność nie lubi się wysilać, żeby usłyszeć, co mówca ma do powiedzenia. Jeśli nie będziesz musiał zabiegać o uwagę słuchaczy, zapewne nie odczujesz potrzeby dostosowania swojego głosu. Jeśli jednak w tle będzie rozbrzmiewać zbyt dużo różnych dźwięków, będziemy musieli mówić głośniej, ponieważ historia opowiedziana zbyt cicho ma mniejsze szanse dotarcia do odbiorców.
3. Oczekiwania. Co spodziewają się usłyszeć od ciebie twoi słuchacze? Czego ty byś się spodziewał na ich miejscu? Na co byś liczył? Czego byś się obawiał? Gdy ja idę kogoś posłuchać, zwykle najbardziej się boję, że się będę nudzić. Niepokojąca jest również myśl o tym, że na scenie pojawi się ktoś, kto się tam w ogóle nie odnajdzie i, że w związku z tym wszyscy będą się czuli niekomfortowo.
4. Uprzedzenia. Każdy z nas potrafi osądzać człowieka z którym się pierwszy raz spotyka. Znam ludzi, którzy zawsze wychodzą na scenę w trampkach i w bluzie z kapturem i w ten sposób obniżają oczekiwania odbiorców. Robią to świadomie, żeby potem łatwiej im było pozytywnie zaskoczyć publiczność. Ja wolę ubrać się elegancko i dać słuchaczom do zrozumienia, że powinni mnie potraktować poważnie.
5. Konkurencję. Zawsze warto obserwować innych mówców. Jeśli twój poprzednik opowiadał coś smutnego, być może powinieneś spróbować podnieść publiczność na duchu. Jeśli natomiast słuchacze pękali przed chwilą ze śmiechu, to raczej nie powinieneś próbować rywalizować z poprzednikiem w zakresie talentu komediowego. Jeśli występujesz jako ostatni, warto zauważyć fakt, że słuchacze mogą być zmęczeni.

#storytelling

Jak mówić, żeby powiedzieć?

Jeśli już wiesz do kogo i w jakich okolicznościach będziesz przemawiać, możesz spróbować zjednać sobie słuchaczy. Musisz jednak najpierw przewidzieć oczekiwania publiczności.

Oczekiwania mogą określać następujące czynniki:

1. Harmonogram. Z moich obserwacji wynika, że ludzie zwykle chętniej i lepiej przyjmują nowe pomysły o wcześniejszej porze dnia w początkowych dniach tygodnia. Zawsze warto też wiedzieć co robili i co będą robić słuchacze poza spotkaniem. Jeśli publiczność zaczyna nerwowo spoglądać na zegarek, należy dostosować wypowiedź tak, żeby nie nadwyrężać cierpliwości słuchaczy.
2. Styl ubrań. Strój może niekiedy dużo powiedzieć na temat nastawienia człowieka. Występowałam kiedyś w klubie rockowym, gdzie wszyscy w pierwszym rzędzie nosili eleganckie swetry i skórzane półbuty. Spoglądając na ich strój szybko się zorientowałam, że mogą się czuć tutaj nie na miejscu i wykorzystałam tę informację, żeby ich pozytywnie zaskoczyć moją opowieścią.
3. Charakter relacji. Należy się zastanowić, czy słuchacze spodziewają się uzyskać istotne informacje, czy chcą się tylko rozerwać. Postaw się na ich miejscu i wykorzystaj wnioski w swojej prezentacji. Występ to relacja dwukierunkowa, a tego typu wskazówki mogą pomóc tak doprecyzować wzajemne stosunki, żeby nasz przekaz był w stanie skutecznie trafić do odbiorcy.

Krótka Ocena Publiczności

Kiedy następnym razem pójdziesz gdzieś, gdzie będzie dużo ludzi, poświęć chwilę na doskonalenie swojego zmysłu obserwacji. Postaraj się stwierdzić, kto wchodzi w skład tej grupy i przeprowadź krótką ocenę publiczności.

Warto zadać sobie następujące pytania:

1. Jak duży panuje hałas? Jeśli na widowni panuje gwar, będziesz musiał zacząć od mocnego akcentu, żeby przykuć uwagę słuchaczy. Jeśli natomiast publiczność jest cicho, będziesz musiał ich nieco rozweselić.
2. Jaki jest demograficzny przekrój grupy? Czy to są młodzi, czy starzy ludzie? A może grupa słuchaczy jest wiekowo zróżnicowana? Jakie oni noszą ubrania?
3. Co się teraz dzieje? Publiczność zwykle ma gorszy humor przy deszczowej pogodzie, a częściej się śmieje, gdy dzień jest bezchmurny. Weź również pod uwagę porę roku, temperaturę i ogólne nastroje.
4. Jakie wrażenia odbierasz z sali? Czy atmosfera jest raczej chłodna, czy gorąca? Czy ludzie są głodni, czy jedzą? Jak byś się czuł, gdybyś teraz siedział na ich miejscu w oczekiwaniu na rozpoczęcie programu?

Poprzedni:

autor: Dana Norris

źródło: Storytelling (nie tylko) w Biznesie … MT Biznes, Warszawa 2021