ADHD, czyli zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, jest jednym z najczęstszych zaburzeń neurorozwojowych diagnozowanych w dzieciństwie. Dzieci z ADHD mają trudności z koncentracją, impulsywnością i nadmierną aktywnością, co może znacząco wpływać na ich funkcjonowanie w szkole i codziennym życiu. Efektywna pomoc psychologiczno-pedagogiczna może poprawić ich umiejętności społeczne, akademickie i emocjonalne. W artykule omówimy proces oceny efektywności udzielanej pomocy psychologiczno-pedagogicznej dla ucznia z ADHD, ilustrując go przykładami z życia szkolnego.

ADHD: Charakterystyka

ADHD objawia się trzema głównymi grupami symptomów:

• Zaburzenia uwagi: Trudności z koncentracją, organizacją i dokończeniem zadań.
• Nadpobudliwość: Nadmierna aktywność fizyczna, trudności w pozostawaniu w jednym miejscu.
• Impulsywność: Działanie bez zastanowienia, trudności z kontrolą emocji i zachowań.

Proces Oceny Efektywności Pomocy

Ocena efektywności pomocy psychologiczno-pedagogicznej powinna być systematyczna i obejmować różne aspekty funkcjonowania dziecka w szkole. Regularna ocena pozwala na dostosowywanie strategii wsparcia do indywidualnych potrzeb ucznia.

Przykład: Ocena Efektywności Pomocy Psychologiczno-Pedagogicznej dla Janka z ADHD

Imię i nazwisko dziecka: Jan Nowak
Rok szkolny: 2023/2024
Klasa: 4
Data oceny: 20 czerwca 2024

Diagnoza: ADHD

Opis stanu początkowego: Na początku roku szkolnego Janek miał trudności z koncentracją na lekcjach, często przeszkadzał w klasie i miał problemy z kończeniem zadań. Jego impulsywne zachowania prowadziły do konfliktów z rówieśnikami i nauczycielami.

Cele terapeutyczne na rok szkolny 2023/2024:

1. Poprawa zdolności koncentracji i organizacji.
2. Redukcja impulsywnych zachowań.
3. Wzrost umiejętności społecznych i poprawa relacji z rówieśnikami.

Działania podjęte w ramach pomocy psychologiczno-pedagogicznej:

1. Indywidualne sesje terapeutyczne – cotygodniowe spotkania z psychologiem dziecięcym.
2. Programy treningu uwagi – wykorzystanie technik behawioralnych i kognitywnych.
3. Zajęcia grupowe – warsztaty rozwijające umiejętności społeczne i radzenie sobie z emocjami.
4. Wsparcie nauczyciela wspomagającego – dodatkowe wsparcie na lekcjach, pomoc w organizacji i planowaniu zadań.

Ocena postępów:

1. Zdolności koncentracji i organizacji:
   • Stan początkowy: Janek miał trudności z utrzymaniem uwagi na lekcjach, często gubił materiały szkolne i nie kończył zadań.
   • Postępy: Dzięki treningowi uwagi i wsparciu nauczyciela, Janek nauczył się lepiej organizować swoje prace. Teraz potrafi skupić się na zadaniach przez dłuższy czas i rzadziej gubi swoje rzeczy. Nauczyciele zauważyli, że Janek częściej kończy swoje zadania na czas i jest bardziej zaangażowany w lekcje.
2. Impulsywne zachowania:
   • Stan początkowy: Janek często przeszkadzał na lekcjach, wybuchał emocjonalnie i miał trudności z kontrolą zachowań.
   • Postępy: Po kilku miesiącach terapii, Janek zaczął lepiej radzić sobie z impulsywnością. Nauczył się technik samokontroli, takich jak głębokie oddychanie i liczenie do dziesięciu przed podjęciem decyzji. Dzięki temu jego wybuchy emocjonalne stały się rzadsze, a konflikty z rówieśnikami zmniejszyły się.
3. Umiejętności społeczne i relacje z rówieśnikami:
   • Stan początkowy: Janek miał trudności z nawiązywaniem i utrzymywaniem przyjaźni, często wdawał się w kłótnie i bójki.
   • Postępy: Udział w zajęciach grupowych pomógł Jankowi rozwijać umiejętności społeczne. Nauczył się lepiej komunikować, rozwiązywać konflikty i współpracować z innymi. Obecnie ma kilku bliskich przyjaciół i rzadziej wdaje się w kłótnie.

Przykłady z życia szkolnego:

1. Przykład 1:
   • Sytuacja: Na początku roku szkolnego Janek miał trudności z uczestnictwem w grupowych projektach. Często przejmował kontrolę nad zadaniami, co prowadziło do konfliktów.
   • Zmiana: Po kilku miesiącach zajęć grupowych, podczas jednego z projektów, Janek zaskoczył nauczyciela i kolegów, proponując kompromisowe rozwiązanie, które uwzględniało pomysły wszystkich członków grupy. Był to dla niego ważny krok w nauce współpracy i empatii.
2. Przykład 2:
   • Sytuacja: Janek często przerywał nauczycielowi na lekcjach, co utrudniało prowadzenie zajęć.
   • Zmiana: Po wprowadzeniu technik samokontroli, Janek nauczył się podnosić rękę i czekać na swoją kolej. Pewnego dnia, kiedy zauważył, że kolega ma trudności z zadaniem, zamiast przerywać, zaproponował mu pomoc po lekcji. Nauczyciel był pod wrażeniem jego nowej postawy.

Podsumowanie:

Janek osiągnął znaczące postępy dzięki systematycznej pomocy psychologiczno-pedagogicznej. Poprawiły się jego zdolności koncentracji i organizacji, zmniejszyła się impulsywność, a jego umiejętności społeczne uległy wyraźnej poprawie. Dalsze wsparcie będzie kontynuowane w celu utrwalenia osiągniętych wyników i dalszego rozwoju umiejętności Janka.

Przykładowa Ocena Efektywności na koniec roku szkolnego

Imię i nazwisko dziecka: Jan Nowak
Rok szkolny: 2023/2024
Klasa: 4
Data oceny: 20 czerwca 2024

Diagnoza: ADHD

Opis stanu początkowego: Janek miał trudności z koncentracją na lekcjach, często przeszkadzał w klasie i miał problemy z kończeniem zadań. Jego impulsywne zachowania prowadziły do konfliktów z rówieśnikami i nauczycielami.

Cele terapeutyczne:

1. Poprawa zdolności koncentracji i organizacji.
2. Redukcja impulsywnych zachowań.
3. Wzrost umiejętności społecznych i poprawa relacji z rówieśnikami.

Działania podjęte w ramach pomocy:

1. Indywidualne sesje terapeutyczne.
2. Programy treningu uwagi.
3. Zajęcia grupowe rozwijające umiejętności społeczne.
4. Wsparcie nauczyciela wspomagającego.

Ocena postępów:

1. Zdolności koncentracji i organizacji: Znacząca poprawa w utrzymywaniu uwagi i organizacji pracy.
2. Impulsywność: Lepsza kontrola emocji i zachowań, rzadsze konflikty.
3. Umiejętności społeczne: Lepsze relacje z rówieśnikami, rozwinięte umiejętności komunikacyjne.

Rekomendacje na przyszły rok szkolny:

1. Kontynuacja indywidualnych sesji terapeutycznych.
2. Dalsze korzystanie z programów treningu uwagi.
3. Regularne zajęcia grupowe rozwijające umiejętności społeczne.
4. Wsparcie emocjonalne i monitorowanie postępów.

Podpisy:

• Maria Nowak, Psycholog szkolny
• Anna Kowalska, Terapeuta dziecięcy
• Jan Wiśniewski, Nauczyciel wspomagający

Regularna ocena efektywności pomocy psychologiczno-pedagogicznej i elastyczne dostosowywanie metod wsparcia są kluczowe w pracy z dziećmi z ADHD. Dzięki temu, jak pokazuje przykład Janka, możliwe jest osiągnięcie realnych postępów i poprawa jakości życia dziecka.

Obraz Keren Yukhanov z Pixabay