Dysleksja jest specyficznym zaburzeniem uczenia się, które wpływa na zdolność dziecka do czytania, pisania i literowania. Dzieci z dysleksją często borykają się z trudnościami w nauce szkolnej, mimo że ich inteligencja i zdolności poznawcze są w normie. Efektywna pomoc psychologiczno-pedagogiczna może znacznie poprawić ich funkcjonowanie edukacyjne i emocjonalne. W tym artykule omówimy proces oceny efektywności udzielanej pomocy psychologiczno-pedagogicznej dla ucznia z dysleksją, ilustrując go przykładem z życia szkolnego.

Dysleksja: Charakterystyka

Dysleksja objawia się trudnościami w:

• Rozpoznawaniu i przetwarzaniu liter oraz słów.
• Rozumieniu tekstu czytanego.
• Literowaniu i pisaniu.
• Organizacji i planowaniu zadań związanych z językiem pisanym.

Proces oceny efektywności pomocy

Ocena efektywności pomocy psychologiczno-pedagogicznej powinna być systematyczna i obejmować różne aspekty funkcjonowania dziecka w szkole. Regularna ocena pozwala na dostosowywanie strategii wsparcia do indywidualnych potrzeb ucznia.

Przykład: Ocena efektywności pomocy psychologiczno-pedagogicznej dla Ani – dysleksja

Imię i nazwisko dziecka: Anna Kowalska
Rok szkolny: 2023/2024
Klasa: 3
Data oceny: 20 czerwca 2024

Diagnoza: Dysleksja

Opis stanu początkowego: Na początku roku szkolnego Ania miała trudności z czytaniem na głos, literowaniem i pisaniem wypracowań. Unikała głośnego czytania w klasie, była niepewna swoich umiejętności i często czuła się sfrustrowana podczas lekcji języka polskiego.

Cele terapeutyczne na rok szkolny 2023/2024:

1. Poprawa umiejętności czytania i pisania.
2. Wzrost pewności siebie i redukcja lęku przed głośnym czytaniem.
3. Rozwój strategii radzenia sobie z trudnościami związanymi z dysleksją.

Działania podjęte w ramach pomocy psychologiczno-pedagogicznej:

1. Indywidualne sesje terapeutyczne – cotygodniowe spotkania z terapeutą specjalizującym się w dysleksji.
2. Specjalne programy komputerowe – użycie programów wspomagających naukę czytania i pisania.
3. Zajęcia korekcyjno-kompensacyjne – dodatkowe lekcje skupiające się na poprawie umiejętności językowych.
4. Wsparcie emocjonalne – regularne spotkania z psychologiem, aby pomóc Ani w radzeniu sobie ze stresem i frustracją.

Ocena postępów:

1. Umiejętności czytania i pisania:
   • Stan początkowy: Ania miała trudności z rozpoznawaniem słów, czytaniem na głos oraz pisaniem wypracowań.
   • Postępy: Dzięki regularnym ćwiczeniom i użyciu programów komputerowych, Ania znacząco poprawiła swoje umiejętności czytania i pisania. Jej tempo czytania wzrosło, a liczba błędów ortograficznych w pisaniu zmalała. Ania potrafi teraz napisać krótkie wypracowanie z mniejszą ilością błędów i większą płynnością.
2. Pewność siebie i lęk przed głośnym czytaniem:
   • Stan początkowy: Ania unikała głośnego czytania w klasie, była niepewna swoich umiejętności i czuła się zawstydzona.
   • Postępy: Dzięki regularnym spotkaniom z psychologiem, Ania zyskała większą pewność siebie. Teraz chętniej czyta na głos w klasie, a jej lęk przed popełnieniem błędu znacząco się zmniejszył. Nauczyciele zauważyli, że Ania jest bardziej aktywna na lekcjach i mniej obawia się krytyki.
3. Strategie radzenia sobie z trudnościami:
   • Stan początkowy: Ania często czuła się sfrustrowana i bezradna w obliczu trudnych zadań językowych.
   • Postępy: Ania nauczyła się korzystać z różnych strategii, takich jak tworzenie notatek wizualnych i używanie aplikacji wspomagających naukę. Stała się bardziej samodzielna w wykonywaniu zadań i potrafi lepiej zarządzać czasem przeznaczonym na naukę. Dzięki wsparciu emocjonalnemu, Ania lepiej radzi sobie ze stresem i potrafi skutecznie działać mimo trudności.

Przykłady z życia szkolnego:

1. Przykład 1:
   • Sytuacja: Na początku roku szkolnego Ania unikała udziału w konkursie czytelniczym organizowanym przez szkołę.
   • Zmiana: Po kilku miesiącach terapii, kiedy ogłoszono kolejny konkurs, Ania zdecydowała się wziąć w nim udział. Chociaż nie zdobyła głównej nagrody, jej zaangażowanie i odwaga zostały zauważone przez nauczycieli i rówieśników, co bardzo podniosło jej pewność siebie.
2. Przykład 2:
   • Sytuacja: Podczas jednej z lekcji języka polskiego Ania miała przeczytać fragment książki na głos. Na początku roku szkolnego było to dla niej bardzo stresujące.
   • Zmiana: Po kilku miesiącach wsparcia, Ania przeczytała tekst z wyraźnym zaangażowaniem i pewnością siebie. Po lekcji podeszła do niej koleżanka z klasy, chwaląc jej odwagę. Był to dla Ani moment przełomowy, który pokazał jej, że warto podejmować wyzwania.

Podsumowanie:

Ania osiągnęła znaczące postępy dzięki systematycznej pomocy psychologiczno-pedagogicznej. Poprawiły się jej umiejętności czytania i pisania, wzrosła pewność siebie, a lęk przed głośnym czytaniem zmniejszył się. Ania nauczyła się także skutecznych strategii radzenia sobie z trudnościami związanymi z dysleksją. Dalsze wsparcie będzie kontynuowane w celu utrwalenia osiągniętych wyników i dalszego rozwoju umiejętności Ani.

Przykładowa Ocena Efektywności na koniec roku szkolnego

Imię i nazwisko dziecka: Anna Kowalska
Rok szkolny: 2023/2024
Klasa: 3
Data oceny: 20 czerwca 2024

Diagnoza: Dysleksja

Opis stanu początkowego: Ania miała trudności z czytaniem na głos, literowaniem i pisaniem wypracowań. Była niepewna swoich umiejętności i często czuła się sfrustrowana podczas lekcji języka polskiego.

Cele terapeutyczne:

1. Poprawa umiejętności czytania i pisania.
2. Wzrost pewności siebie i redukcja lęku przed głośnym czytaniem.
3. Rozwój strategii radzenia sobie z trudnościami związanymi z dysleksją.

Działania podjęte w ramach pomocy:

1. Indywidualne sesje terapeutyczne.
2. Specjalne programy komputerowe wspomagające naukę.
3. Zajęcia korekcyjno-kompensacyjne.
4. Wsparcie emocjonalne.

Ocena postępów:

1. Umiejętności czytania i pisania: Znacząca poprawa w rozpoznawaniu słów i pisaniu wypracowań.
2. Pewność siebie: Większa chęć do głośnego czytania w klasie, redukcja lęku.
3. Strategie radzenia sobie: Skuteczne korzystanie z różnych strategii nauki, lepsze radzenie sobie ze stresem.

Rekomendacje na przyszły rok szkolny:

1. Kontynuacja indywidualnych sesji terapeutycznych.
2. Dalsze korzystanie z programów komputerowych wspomagających naukę.
3. Regularne zajęcia korekcyjno-kompensacyjne.
4. Wsparcie emocjonalne, aby pomóc Ani w dalszym rozwoju pewności siebie.

Podpis: Maria Nowak, Psycholog szkolny
Podpis: Anna Kowalska, Terapeuta specjalizujący się w dysleksji
Podpis: Jan Wiśniewski, Nauczyciel wspomagający

Regularna ocena efektywności pomocy psychologiczno-pedagogicznej oraz elastyczne dostosowywanie metod wsparcia są kluczowe w pracy z dziećmi z dysleksją. Dzięki temu, jak pokazuje przykład Ani, możliwe jest osiągnięcie realnych postępów i poprawa jakości życia dziecka.

Obraz Nasim Nadjafi z Pixabay