Toksyczni: Cudze winy

3. Toksyczni: Cudze winy

Poprzedni – Toksyczni: Wywoływanie poczucia winy – grzech pierworodny

Ludzie zwykle mawiają:

Dzisiejszy dzień wprawił mnie w zły humor.
Szef wyprowadza mnie z równowagi.
Zepsułeś mi dzień.
Mam cię dziś dość.

Jeśli słuchasz takich wypowiedzi, to oznacza, że przekazałeś innym władzę nad własnymi uczuciami. W ten sposób to oni ostatecznie kontrolują to, jak się czujesz i co masz zrobić.

Godząc się na takie traktowanie, pozwalasz, żeby każdy mógł ci powiedzieć, co masz zrobić, a czego nie. Ludzie mogą cię wykorzystać i za twoim przyzwoleniem wyrządzić ci krzywdę, pozwalasz im bowiem przejąć kontrolę nad swoim życiem.

Nie zostaliśmy stworzeni, żeby żyć z jałmużny. Nikt nie ma prawa ranić naszych uczuć ani pozbawiać nas największych marzeń, czy też twierdzić, co jest dla nas odpowiednie, a co nie. Szczęście i sukces, niepowodzenie i porażka będą wynikiem wyłącznie twoich decyzji.

Możesz odzyskać wszystko, z czego zrezygnowałeś, żeby zadowolić innych, jeśli tak zdecydujesz i postanowisz nie wyrzekać się już swoich marzeń. Nie jesteśmy szczęśliwi, gdyż bezustannie staramy się zadowolić innych bądź też błędnie obarczamy się odpowiedzialnością będącą obowiązkiem osób trzecich. Trwonimy czas, a kiedy staramy się dowiedzieć, gdzie podziało się tyle naszego życia, kiedy musimy dokonać rozrachunku, co w tym okresie zrobiliśmy, zdajemy sobie sprawę, ze zmarnowaliśmy czas potrzebny nam do zajęcia się tym, co dla nas najważniejsze: nami samymi.

Więcej godzin spędzamy na tym, by sprostać wymogom innych ludzi i ich zadowolić, niż na zajmowaniu się własnym życiem.

I w tym ustawicznym wirze pragnienia akceptacji zapominamy, że przede wszystkim musimy szanować i zaakceptować samych siebie, żeby inni nas zaakceptowali.

subskrypcja 9 zł