W krainie głosek – zajęcia logopedyczne

W krainie głosek – analiza i synteza słuchowa wyrazów

CELE:

dziecko potrafi wyodrębnić głoskę w nagłosie i wygłosie wyrazu;
dziecko potrafi pogrupować obrazki, których nazwy zaczynają się lub kończą taką samą głoską;
dziecko potrafi dobrać obrazki w pary, których nazwy zaczynają się lub kończą taką samą głoską;
dziecko rozpoznaje głoski wizualne na labiogramach;
dziecko poprawnie wybrzmiewa głoski w izolacji.

METODA: glottodydaktyka, pedagogika zabawy

FORMA: zajęcie z całą grupą

PRZEBIEG:

Recytacja rymowanki:Osiem samogłosek mamy,łatwo je wypowiadamy:a, o, e, i, u, ę, ą, y
- powtórz ze mną ty!
Rozpoznawanie głosek wizualnych na labiogramach.
Zabawa Podróż do krainy głosek”. Każde dziecko otrzymuje dwa obrazki lub przedmioty. Dzieci poruszają się w rzędzie w rytm piosenki Jedzie pociąg z daleka . Na przerwę muzyki zatrzymują się na kolejnych stacjach (obręcze z obrazkiem). Po wyodrębnieniu głoski w nagłosie i/lub w wygłosie obrazka w obręczy dzieci nazywają krainę, np. obrazek-motyl, kraina-m i/lub l. W nazwanej krainie (prawidłowe wypowiedzenie głoski) dzieci zostawiają swoje obrazki, które mają taką samą głoskę w nagłosie i/lub wygłosie. Podróż trwa do czasu, aż każde dziecko swoje obrazki zostawi w odpowiedniej krainie.
Zabawa Obrazki do pary. Dzieci dobierają się w pary. Każde dziecko otrzymuje kopertę z obrazkami. Jedno dziecko z pary kładzie obrazek, drugie dokłada obrazek rozpoczynający się taką samą głoską. Po ułożeniu wszystkich obrazków w pary zmiana ról. Inna wersja: Jedno dziecko wybiera obrazek, nie pokazuje go koledze. Podaje głoskę jaką rozpoczyna się ten wyraz. Następnie drugie dziecko wyszukuje wśród swoich obrazków tego, który rozpoczyna się na podaną głoskę. Jeżeli zadanie zostanie poprawnie wykonane zabiera dla siebie obydwa obrazki. Wygrywa ten, kto zbierze ich więcej.
Zabawa ruchowa: Rosnąca figura. Każde dziecko otrzymuje obrazek, wyodrębnia pierwszą głoskę. Dzieci poruszają się w kole do muzyki. Na przerwę wchodzą do środka koła i tworzą figurę (przyjmując dowolną postawę, dotykając się jedną częścią ciała z kolegą) dzieci posiadające obrazek, którego nazwa rozpoczyna się podaną głoską (głosem lub labiogramem). Zabawa trwa do czasu, aż wszystkie dzieci utworzą figurę. Można zrobić (na niby) zdjęcie pamiątkowe.
Domino obrazkowe. Dzieci dobierają się w pary. Otrzymują planszę z naklejonym obrazkiem i pustym chodniczkiem oraz kopertę z pozostałymi obrazkami. Dokładają obrazki wg zasady – nagłos i wygłos sąsiadujących obrazków musi być taki sam. Przykładowe zestawy:dom – motyl – lustro – ogórek – koza – ananas – ser – robot – tory pajac – cytryna – agrest – tygrys – sum – motyl – lustro – ogórek – kot ser – rak – kot – tygrys – sum – motyl – lustro – ogórek – zegar – rak – kaktus – sum – małpa – agrest – tygrys rower – rak – kaktus – sum – motyl – latarka – agrest – tygrys – robot – tygrys – ser – rak – kostka – ananas tort – tygrys – sum – motyl – lustro – ogórek – kostka – ananas
Ćwiczenia oddechowe: Wichura w krainie głosek Dzieci siedzą w kole. W środku leżą obrazki lub przedmioty. Dzieci robią głęboki wdech nosem i długi powolny wydech ustami. Następnie logopeda lub dziecko dokonuje analizy fonemowo- logotomowej lub logotomowo- fonemowej wybranego przez siebie obrazka, np. k -otek lub kote -k. Wskazane dziecko dokonuje syntezy oraz wypowiada głoskę, którą porwał wiatr. Jeżeli zadanie wykona poprawnie zabiera dla siebie obrazek Zakończenie zajęć – powrót z krainy głosek samolotem – zabawa wg Klanzy.

Glottodydaktyka – metoda nauki czytania i pisania opracowana przez prof. Bronisława Rocławskiego, który opierając się na wynikach wieloletnich badań pedolingwistycznych i glottodydaktycznych stworzył program przygotowujący dzieci do nauki czytania i pisania już od trzeciego roku życia. Zasadniczą rolę w metodzie odgrywają zabawy i ćwiczenia logopedyczne służące rozwijaniu sprawności językowej i kształceniu poprawnej wymowy, a także zabawy prowadzone w zakresie analizy i syntezy słuchowej wyrazów (sylabowej, logotomowo-fonemowej, fonemowo-logotomowej, fonemowej).

Rozluźniające zabawy ruchowe

Jedzie pociąg
Dzieci ustawiają się w pociąg i maszerują po dywanie. Konduktorem jest dziecko, które ma najsmutniejszą minę. Nawołuje głośno i radośnie inne dzieci, które zaczynają naśladować rączkami koła lokomotywy. Pociąg zatrzymuje się, wszystkie dzieci wysiadają i siadają w kole. Teraz rozpalamy ognisko. Ognisko robimy z przyniesionych wcześniej z jesiennego spaceru gałęzi. Potrzebna nam będzie także czerwona świeczka na baterię, którą można kupić w „Tanich sklepach”. Wyciągamy śpiewnik i śpiewamy wszystkie najpiękniejsze piosenki kolonijne, oazowe czy harcerskie, a także te z przedszkola. Potem pociąg rusza dalej w świat. Z tej okazji można dzieci zabrać na wycieczkę
prawdziwym pociągiem stacji PKP. To będzie prawdziwe przedstawienie. Świergot ptaków, błękit nieba, jesienne słoneczko smagające noski.

Dokąd idziesz wędrowcze?
Dziecko zakłada buty, prawy but na lewą nogę, lewy but na prawą nogę.
Następnie udaje żółwia, który dźwiga swój dom na plecach. Przesuwa się
bardzo ociężale. Drugie dziecko próbuje nawiązać kontakt z żółwiem. Dokąd
idziesz wędrowcze?
A wszystko musi odbywać się w bardzo zabawny sposób jak w kabarecie.
Idę szosą po suszarkę do włosów. Nogi mnie same dźwigają i niosą.
I choć może mi to zająć wieczność całą.
Jestem pewny, że wszyscy ze mną tu zostaną.
Ponieważ zabawa to jest przednia.
Kiedy na plecy żółwia nałoży się kilo powietrza.

Gazetowy szał
Nauczyciel kładzie na podłodze gazety. Dzieci łączą się w pary i tańczą
w parach na gazecie w rytm piosenki, śpiewając i akcentując wyrazy.
Aby był większy komfort mogą to być większe strony gazet. Kiedy zwrotka
skończy się dzieci składają stronę na pół i tańczą dalej w ten sposób
aby nie spaść nogą ze strony na dywan. Na końcu mogą być przygotowane
„owocaśne” nagrody dla dzieci.
Piosenki dla dzieci — Bing video

Izabela Kostrun

źródło: logopedia.net.pl, I. Kostrun, Ćwiczenia logopedyczne