Biedronki z kamieni
CEL OGÓLNY: Poznanie możliwości wykorzystania materiału przyrodniczego w pracach.
CELE SZCZEGÓŁOWE:
Dziecko:
• pokrywa starannie kamień farbą plakatową
• rysuje kropki kredkami świecowymi
• podczas rysowania stara się zachować symetrię kropek
• odpowiada na pytania dotyczące wyglądu i zwyczajów biedronek
POMOCE: kamienie rzeczne o opływowych kształtach, czerwona farba plakatowa, czarne świecowe kredki, oczy wycięte z kolorowego papieru lub gotowe, zielona karbowana bibuła, duży arkusz tektury, zielona farba
PRZEBIEG ZAJĘCIA:
1. Przygotowanie stanowisk pracy. Dzieci zakładają ochronne ubrania.
2. Pokrywają kamienie czerwoną farbą plakatową.
3. Po wyschnięciu kredką świecową rysują przez środek linię i kropki (symetrycznie).
4. Przyklejają czułki i oczy.
5. Dzieci podzielone na dwie grupy. Pierwsza grupa tnie na paski zieloną karbowaną bibułę, a druga grupa pokrywa powierzchnię kartonu zieloną farbą.
6. Umieszczenie kartonu „łąki z biedronkami” w kąciku tematycznym.
autor: Bożena Forma
Kret
| TEMAT: Poznajemy kreta |
| OBSZAR EDUKACYJNY: Obszar edukacji matematycznej. Obszar edukacji przyrodniczej. CELE OGÓLNE: • utrwalanie pojęć: do góry, na dół, w bok, w przód, do tyłu, • poznanie zwierząt żyjących w naturalnym środowisku na przykładzie kreta. CELE SZCZEGÓŁOWE: Dziecko: • prawidłowo stosuje w praktyce pojęcia: do góry, na dół, w bok, w przód, do tyłu, • umie opisać kreta i scharakteryzować środowisko, w którym żyje. METODA: czynna FORMA: z całą grupą POMOCE: ilustracja kreta PRZEBIEG ZAJĘCIA: 1. Nauczycielka zabiera dzieci na spacer do parku, ogrodu, w miejsce, gdzie można spotkać kretowiska. Tłumaczy, że kret żyje pod ziemią, drąży korytarze. Zwraca uwagę na charakterystyczny ryjek i przednie łapy. Po powrocie do przedszkola dzieci zajmują miejsca wkoło prowadzącej, słuchają recytowanego przez nią wiersza Krecik: B. Forma: Krecik Jestem sobie miły krecik, chcę by dzieci mnie poznały. Bardzo miękkie mam futerko, nim pokryty jestem cały. Najśmieszniejsze moje łapki, ciągle ziemię wypychają. Silne, płaskie, jak łopatki, zawsze w pracy pomagają. Swoim ryjkiem bardzo lubię korytarzy drążyć wiele. Spulchniać zbite bryły ziemi, wiercić przejścia i tunele. Gdy na dworze silne mrozy, w miłej norce wśród zapasów siedząc, marzę o przetrwaniu do wiosennych lepszych czasów. 2. Na tablicy nauczycielka pokazuje ilustrację kreta. Nawiązując do tekstu wiersza zadaje dzieciom pytania: – Gdzie mieszka kret? – Dlaczego kret żyje pod ziemią? – Czym kret się żywi? – Jakie kret ma futro? – Po czym można poznać, że w pobliżu jest kret? 3. Kret – zabawa ruchowa. Dzieci zajmują dowolne miejsca na dywanie. Nauczycielka cicho potrząsa tamburynem. „Krety siedzą głęboko pod ziemią”, dzieci znajdują się w przysiadzie. Dźwięk tamburyna staje się głośniejszy „krety powoli wychodzą na powierzchnię”, dzieci stopniowo przechodzą do pozycji stojącej. Rękami wykonują ruchy przypominające odgarnianie ziemi. Kiedy dźwięki tamburyna stają się coraz słabsze, „krety wracają pod ziemię”, dzieci przechodzą do przysiadu. 4. Dzieci zajmują miejsca przy stolikach. Na polecenie prowadzącej wypełniają farbami kontury kreta. Doklejają oczy i łapki. 5. Spacer kreta – zabawa matematyczna. Zajmują dowolne miejsca w sali. Pozostają w pozycji stojącej. Przed nimi nauczycielka, trzyma w ręce bębenek. Wypowiada słowa „Kret rozpoczyna wędrówkę”. Równocześnie miarowo uderza w bębenek i maszeruje. Dzieci słuchają poleceń i wykonują kroki w tym samym kierunku: – kret idzie do przodu – kilka kroków w przód – kret idzie do tyłu – kilka kroków do tyłu – kret idzie w bok – dosuwając jedną nogę do drugiej, kilka kroków w bok – kret idzie w dół – przejście do przysiadu – kret idzie w górę – przejście do pozycji stojącej |
autor: Grażna Majdańska
Wesołe memory – ćwiczymy pamięć
8 powodów, dla których każde dziecko powinno znać gry typu „memo”
- Zapamiętywanie – pamięć rozwija się już w brzuchu mamy, bo przecież dziecko zapamiętuje słyszane odgłosy, znajome dźwięki. Dzięki pamięci ludzie mogą prawidłowo funkcjonować, choć często nawet sobie tego nie uświadamiamy. Wyobraź sobie sytuację, w której nie pamiętasz gdzie mieszkasz albo jak ma imię twoje dziecko?
- Kojarzenie – ono z kolei pozwala nam rozpoznawać ludzi, zwierzęta, przedmioty. Wiemy, do czego służą np. widelec czy klamka, kiedy potrafimy skojarzyć ich zastosowanie z dźwiękiem i wyglądem.
- Dobierania w pary, inaczej – szukanie podobieństw, co bardzo przydaje się np. w zabawach matematycznych. Ale przecież umiejętność rozpoznania takich samych elementów spośród wielu innych, ma też oczywiste zastosowania w życiu codziennym np. podczas czytania.
- Szukanie różnic, to umiejętność, dzięki której dziecko w przyszłości będzie potrafiło odróżnić np. litery b i d. Dyslektycy mają z tym ogromny problem. Czasem właśnie te pierwsze kłopoty można zwalczyć m.in ćwiczeniami z dobrze dobranym zestawem memo.
- Pamięć fotograficzna, którą potem, już w szkole, rzadziej się ćwiczy więc naprawdę warto się przyłożyć, póki czas. To te obrazki, które mamy zakodowane w głowie i potrafimy sobie przypomnieć na zawołanie. Ona przydaje się do odczytywania map, zapamiętywania pisowni wyrazów i wielu podstawowych czynności.
- Koncentracja – jest bardzo ważnym elementem pozwalającym przyswajać wiedzę. Rozkojarzone dziecko nie będzie potrafiło skupić się na zadaniu, temacie, zagadnieniu. W pewnym wieku jest to jeszcze mimowolne przerzucanie uwagi na pewne elementy. Im częściej ćwiczy się świadome nią kierowanie, tym lepiej.
- Orientacja w przestrzeni – przecież grając w memo trzeba zapamiętać, w którym miejscu leży potrzebny obrazek i trafić dokładnie na niego, pośród wielu innych. Dlatego warto układać obrazki w rzędach i kolumnach, w sposób uporządkowany. Im bardziej chaotycznie, tym trudniej najmłodszym znaleźć pasującą kartę.
- Edukacja – jeśli wybierasz memo tematyczne, to jest okazja do porozmawiania o tym, co znajduje się na obrazkach. Może to być (jak w tym przypadku) zachęta do zabaw ruchowych, ale też np. nauka cyfr, literek, sylab, kolorów, zwierząt itd.
Jak grać?
Memory na 3 sposoby Co robimy? to wyjątkowa gra dla całej rodziny: dzięki trzem wariantom gry o różnym stopniu trudności rozgrywkę można dostosować do wieku oraz potrzeb najmłodszych graczy.
Jak grać w Memory na 3 sposoby?
Pamięć 2+ pierwszy wariant gry odpowiedni jest dla dwulatków. Maluchy odsłaniają po dwie z zakrytych kart, próbując zapamiętać położenie każdej z nich. Zadaniem graczy jest odnalezienie i zebranie jak największej liczby par.
Spostrzegawczość 4+ sprawdzi się idealnie dla dzieci w wieku 4-6 lat. W tym wariancie gracz musi odnaleźć parę, a następnie wskazać przynajmniej jedną z trzech różnic między pozornie identycznymi obrazkami.
Refleks 6+ to najtrudniejsza z wersji. Odpowiednia dla nieco starszych dzieci, w której najważniejsza jest szybkość. Tutaj różnic szukają wszyscy uczestnicy, dlatego liczy się szybkość i bystre oko!
Gra kończy się wtedy, gdy wszystkie karty zostaną odkryte, a wygrywa ten, kto ma najwięcej par.
Można stworzyć własne zasady.
Pobierzcie/wydrukujcie i grajcie! 🙂
źródło: opracowanie własne na podstawie: stlmotherhood.com; rokwprzedszkolu.pl i inni
smart-sens.org 
