24 maja to wyjątkowy dzień w roku dla ślimaków, ponieważ w tym dniu obchodzą swoje święto.

Ślimak

Ślimaki, zwane brzuchonogami, są najliczniejszymi przedstawicielami mięczaków na ziemi. Występują w większości miejsc nadających się do życia i co ciekawe w ogromnej ilości gatunków.

Zakłada się, że na świecie żyje ponad sto tysięcy gatunków ślimaków, z czego w naszych ogrodach można spotkać ich około 200. Poza dobrze nam znanymi śliskimi pełzaczami, które pustoszą nam ogrody, istnieje kilkadziesiąt gatunków żyjących w polskich jeziorach oraz w morzu.

Jeżeli lubicie nurkować i podwodny świat nie jest Wam obcy, przyznacie z pewnością, że wodni kuzyni ogrodowych ślimaków, pochwalić się mogą niezwykłą ilością barw i fantastycznych kształtów, dużo bogatszą od tych, występujących na lądzie.

Badaniami nad mięczakami zajmują się naukowcy zwani malakologami. Wyjaśniają nam oni, że wyśmiewane przez nas ślimacze przymioty takie, jak przysłowiowa powolność czy wydzielanie obrzydliwego śluzu są ważnymi cechami tych zwierząt i pozwoliły im one przetrwać na ziemi od czasów, gdy dopiero rodziło się życie.

Co ciekawe naukowcy twierdzą, że ślimaki wcale nie są takie powolne, jak by się wydawało. Mogą poruszać się z prędkością niemal siedmiu metrów na godzinę i to przy minimalnej utracie energii, gdyż powolny ruch ciała ślimaka jest bardzo energooszczędny.

W zasadzie budowa ślimaka lądowego jest równie prosta, jak jego życie. Posiada on asymetryczne ciało z wyraźnie wykształconą głową, zaopatrzoną w dwie pary czułków oraz słynną nogę, która pozwala mu poruszać się w ślimaczym tempie. Poza tym większość ślimaków dźwiga na plecach muszlę. U osobników żyjących na lądzie nie jest ona większa niż około 20 centymetrów, lecz pod wodą osiągają one nawet pół metra.

Ślimaki wykształciły bardzo skuteczny mechanizm obronny, jakim jest muszla. W razie zagrożenia ślimak chowa się w jej wnętrzu, by przeczekać niebezpieczeństwo. W razie zmian chemicznych w otoczeniu poza ukryciem się w muszli wydziela on również specjalny śluz, który zamyka wejście do muszli i pozwala stworzeniu przetrwać.

Ślimaki – Mięczaki – Bajka o ślimaku

Cel główny: Zapoznanie z wyglądem ślimaka, przybliżenie jego zwyczajów, sposobu poruszania się i środowiska w którym żyje.

Cele operacyjne:
-dziecko zna części ciała tj. ręce, kolano, głowa ucho, policzek łokieć
-dziecko wie jak wygląda ślimak, czym się odżywia i w jakim środowisku mieszka
-dziecko wie, jakie znaczenie dla zwierząt ma posiadanie barwy ochronnej
-dziecko uważnie obserwuje ślimaka: wygląd, sposób poruszania się
– dziecko naśladuje sposób poruszania się ślimaka
– potrafi posługiwać się pojęciami określającymi położenie przedmiotów w przestrzeni: na, pod, za, obok
-potrafi stworzyć obrazek z kropek.

Metody pracy:
-podająca: rozmowa, polecenie, objaśnienie, prezentacja
– waloryzująca: ekspresja ruchowa
– operacyjna: praktyczne działanie

Formy pracy:
– z całą grupą
– indywidualna

Środki dydaktyczne i pomoce:
Nagranie magnetofonowe piosenki ,,Labado”, sylwety do wiersza (ślimak, myszka), ilustracje różnych rodzajów ślimaków, żywe ślimaki w słoiku z roślinami typu trawa, sałata- listki, lina, papierowe ślimaki i listki dla każdego dziecka, karty pracy- ślimak, tasiemki.

Zagraj w ślimaka

Przebieg:

1. Powitanie zabawą ,,Labado”. Przy dźwiękach muzyki dzieci stykają się wybranymi częściami ciała
2. Słuchanie wiersza A. Oppmana pt. ,,Ślimak” manipulowanego sylwetami

Ślimak

Ładny ślimaku
Tyś mały przecie
ciężko Ci chodzić
Z domkiem na grzbiecie.

Chociaż mi ciężko
Niech już tak będzie
Za to mieszkanie
Mam z sobą wszędzie

Mój ty ślimaku
Pokaż mi rogi
A ja ci sera
Dam na pierogi

Dzięki za prezent
Do nóg upadam,
Ja nie pierogi
Lecz listki zjadam

3. Rozmowa na temat wiersza:
Co dźwigał ślimak na grzbiecie?
Jakiej wielkości był ślimak?
Czy ślimak przyjął prezent?

4. Oglądanie ilustracji ślimaka. Wyróżnianie i nazywanie poszczególnych części ciała ślimaka. Poznanie różnych rodzajów ślimaków, ich barwy, kształtu.

5. Oglądanie żywych ślimaków, próba odszukania poznanych części ciała. Obserwacja poruszania się i zachowania ślimaków.

6. Zabawa ruchowa ,,Ślimaki”
Dzieci kładą się na brzuchu i ruchem ,,ślimakowym”, pełzną do linii ułożonej na końcu dywanu.

7. Zabawa ,,Gdzie schował się ślimak”- utrwalenie pojęć określających położenie przedmiotów w przestrzeni: na, pod, za, obok, w, przed, pod.

8. Zabawa ruchowa ,,Szukamy ślimaka”
Dzieci szukają w Sali ukrytych ślimaków, zapamiętują gdzie je znalazły, a oddając je nauczycielowi określają w którym miejscu je znalazły.

9. Ćwiczenia grafomotoryczne- łączenie wg kropek rysunku ślimaka, kolorowanie obrazka.
10. Zabawa ruchowa ,,Kto pierwszy”
Dzieci przy muzyce biegają po sali z kolorowymi tasiemkami, na sygnał tamburyna siadają i jak najszybciej układają spiralę- muszla ślimaka.

11. Ewaluacja: dzieci przypinają sylwety ślimaków pod dużym ślimakiem wesołym, jeśli zajęcie mu się podobało lub smutnym, jeśli mu się zajęcie nie podobało.

autor: Elżbieta Dmowska

źródło: naszeszlaki.pl