Zasada Nr 4 – Do Sedna! – smart-sens.org

Na etapie tworzenia trzeba wyciszyć wewnętrznego krytyka i pozwolić opowieści płynąć. Brudnopis nosi swoją nazwę nie bez powodu. To nie jest gotowy tekst, bo prawdziwy diament kryje się dopiero gdzieś w głębi tej czarnej węglowej skorupy.

Wcześniejszy:

Opowieść nabiera kształtów – srorytelling

Musimy się skupić na obłupywaniu skorupy i polerowaniu diamentu, aż zacznie pięknie błyszczeć. Klubowe występy komediowe w formule otwartego mikrofonu są zwykle ograniczone czasowo. Uczestnicy mają na opowiedzenie historii jakieś osiem minut, a minutnik cały czas stoi w widocznym miejscu. Osiem minut mija czasem bardzo szybko i wiele osób z zaskoczeniem stwierdza, że czas im się skończył. To naprawdę nic przyjemnego gdy musisz przerwać w pół słowa ale jest to znacznie lepsza alternatywa od snucia opowieści w nieskończoność. To drugie przeraża znacznie bardziej.

Zadbaj o Minimum

Tak naprawdę historia powinna ograniczać się do kwestii najistotniejszych i absolutnie niezbędnych dla utrzymania uwagi odbiorcy. Zdarza się bowiem, że mówca jest jak napastnik który bierze zakładników i zanudza ich na śmierć. Większość słuchaczy nie zdobędzie się na odwagę, żeby wstać i wyjść ale za to na pewno przestaną słuchać. Twoim zadaniem jako autora opowieści jest zadbać o to, żeby nie przestali i wyeliminowanie wszystkich męczących i zbędnych elementów. Trzeba pozbyć się wszystkiego, co niepotrzebne i skupić się wyłącznie na najciekawszych rzeczach.

Określając minimum warto skorzystać z następujących strategii postępowania:

Nanieś swoją opowieść na plan akcji. Jeżeli istnieją elementy które nie pasują albo nie mają żadnego znaczenia w historii, to należy się ich pozbyć. Mogą to być wątki, okoliczności, miejsca, a w skrajnych przypadkach bohaterowie.
Starannie przeanalizuj początek. Wstępna wersja historii zawiera często wiele ozdobników. Opowieść o przygodzie podczas pływania można rozpocząć od opisu szkoły, przyjaciół i kanapek które zostały zjedzone, a dopiero potem przejść do sedna. Warto jednak zadać sobie pytanie: Od czego najlepiej będzie zacząć?
Wytnij wszystko, co nie dotyczy twojego odbiorcy. Na przykład ten fragment o twoim kuzynie z którego śmiejesz się do rozpuku, bo ci się dobrze kojarzy. Jeśli masz poczucie, że powinieneś z niego zrezygnować, to się go pozbądź.
Cały czas ćwicz. Dobrze jest zacząć od czytania swojej historii na głos. Jeśli masz możliwość przeczytać drugiej osobie to, co sam napisałeś, stanowi to doskonałą okazję do rozpoznania elementów których należy się pozbyć.
Przyjrzyj się zakończeniu. Zakończenie powinno być zwięzłe i nie powinno zawierać żadnych nowych informacji. Wszystko o czym będzie mowa na tym etapie powinno zostać zasygnalizowane odbiorcy już we wcześniejszej części opowieści.

Sztuka Podtrzymywania Uwagi

Gawędziarz potrzebuje uwagi odbiorców i musi wiedzieć jak ją szybko zdobyć. Weźmy choćby następujący fragment: Było szaro, powietrze drżało. Unosiłem się jakby na wodzie ale jednocześnie jakby się w coś zapadałem. Wszystko wokół się rozmywało. Przeszło mi przez myśl, że być może latam, a może jestem pod ziemią. Linie się poruszały. Miałem poczucie, jakby się po mnie przetaczały. Co się dzieje w tym akapicie? Kto opowiada tę historię? Gdzie ta osoba się znajduje? Nie martw się jeśli nie możesz się domyślić, bo nie tylko ty nie potrafisz udzielić odpowiedzi na te pytania.

Jeśli opowieść jest zaczerpnięta ze snu, to może być tak, że ani my, ani autor nie będzie wiedział co się dzieje. Niezbyt to porywające, prawda? Właśnie dlatego należy unikać rozpoczynania opowieści od opisu sytuacji w której nikt nie wie o co chodzi. Jeśli bowiem odbiorca nie będzie się w stanie rozeznać w okolicznościach, to przestanie słuchać.

Naszym zadaniem jest zawarcie w opowieści tylko tego, co najistotniejsze i przedstawienie tego w sposób szczegółowy i atrakcyjny dla słuchacza. To właśnie szczegóły zachęcają odbiorcę do wkroczenia w świat przedstawiony w opowieści. Gdy idziesz do domu babci i tam siadasz na niebieskiej kanapie obitej sztucznym materiałem, to twoim słuchaczom dość łatwo przyjdzie wyobrażenie sobie tego jak prawdopodobnie wygląda opisywane przez ciebie wnętrze. Przed oczami stanie im kryształowa misa pełna cukierków na środku stolika do kawy, zakurzona świeca, której nikt nigdy nie zapalił i egzemplarz Reader’s Digest sprzed pół roku. Przewidziana wizja pojawi się w głowach odbiorców dlatego, że szczegóły opowieści pozwoliły im się przenieść z własnego świata do twojego.

autor: Dana Norris

źródło: Storytelling (nie tylko) w Biznesie … MT Biznes, Warszawa 2021